18 Ιούλ Συνέντευξη Αναστασίας Παπαστάθη στον Κώστα Ζήση
Η Αναστασία Παπαστάθη πριν από 4 χρόνια, μετέτρεψε ένα παλιό συνεργείο στην πλατεία Αγίου Ιωάννη σε ένα πολύ κομψό και ζεστό θέατρο. Ένα θέατρο που έχει καταφέρει ήδη να αποκτήσει ταυτότητα και χαρακτήρα με τις επιλογές και το ρεπερτόριό του.
Φέτος, λέει «Καληνύχτα, μητέρα», επιλέγοντας το ομώνυμο έργο της Μάρσα Νόρμαν. Μας μίλησε για το θέατρό της, το έργο και την παράσταση, την ηρωίδα της και για τη συνεργασία της για μια ακόμα φορά με τη σπουδαία Μαρία Σκούντζου.
Τι σημαίνει για έναν δημιουργό να έχει τη δική του στέγη; Για μένα είναι ελευθερία έκφρασης αλλά και μεγάλη ευθύνη. Με απασχολεί πάρα πολύ ο λόγος ύπαρξης σε ο,τιδήποτε δημιουργώ. Γιατί το κάνω; Και αν αυτό που κάνω, θα ενδιαφέρει τους θεατές. Το θέατρο, δεν ολοκληρώνεται χωρίς τον αποδέκτη-θεατή. Διαφορετικά ο δημιουργός καταλήγει σε έναν ναρκισσιστικό στροβιλισμό γύρω από τον εαυτό του. Κατά την άποψή μου οφείλουμε ως δημιουργοί να βρισκόμαστε σε επαφή με τον σύγχρονο άνθρωπο. Να θέτουμε ερωτήματα που αφυπνίζουν και ενεργοποιούν. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια. Πάντως σε κάθε περίπτωση, όλα κρίνονται στην διάρκεια.
Το Ραντάρ κλείνει τα 4 χρόνια λειτουργίας. Τι προσδοκίες είχατε στο ξεκίνημά του και τι δυσκολίες συναντήσατε; Προσπαθώ να μην έχω προσδοκίες, με δεσμεύουν οι προσδοκίες. Έχω ανάγκη να ονειρεύομαι ελεύθερα. Το Ραντάρ ήταν για μένα στόχος ζωής. Από τότε που τέλειωσα την δραματική σχολή, ήθελα να δημιουργήσω έναν δικό μου χώρο. Προσπάθησα πάρα πολύ για αυτό, ξεπερνώντας πολύ μεγάλες δυσκολίες, που δεν θα είχε νόημα να τις απαριθμήσω. Ξεκίνησα με μια παράσταση που είχε μεγάλη αποδοχή. Ήταν η «Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμί, η οποία παίχτηκε για δύο συνεχείς σεζόν και δημιουργήθηκε έτσι ένα κλίμα εμπιστοσύνης στους θεατές. Αυτή η εμπιστοσύνη θα πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς με κάθε παράσταση και γενικότερα με οτιδήποτε συμβαίνει στο Ραντάρ. Μέχρι στιγμής μαζί με τους συνεργάτες μου το ‘χουμε καταφέρει. Εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, με σεβασμό και φροντίδα προς τον θεατή. Κι αυτό πηγάζει από την δική μας ανάγκη να επικοινωνήσουμε, δίνοντας ο κάθε ένας από μας τον καλύτερό του εαυτό. Εστιάζουμε στην ανάπτυξη σχέσεων στην αλληλεπίδραση , στην ενεργοποίηση συναισθημάτων και σε κάθε τι που ομορφαίνει την ζωή μας.
Γιατί επιλέξατε για τη φετινή σεζόν το «Καληνύχτα Μητέρα»; Υπήρχαν ανοιχτοί λογαριασμοί από την «Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμί. Και εκεί ήταν έντονο το θέμα μητέρας -κόρης, όπως επίσης και το θέμα της της εξάρτησης που καλλιεργείται σε μια τέτοια σχέση. Φαίνεται δεν είχαν ολοκληρωθεί αυτά τα θέματα μέσα μου. Επίσης θεωρώ την σχέση μητέρας-κόρης από τις πιο σημαντικές στον οικογενειακό ιστό, είχα ανάγκη να την ερευνήσω περισσότερο και επίσης να ερευνήσω τον τρόπο που δομείται η προσωπικότητα ενός παιδιού, και σε τι βαθμό επηρεάζεται από την σχέση των γονιών του. Η σοκαριστική και ακραία περίπτωση της κόρης στο «Καληνύχτα Μητέρα» που θέλει να αυτοκτονήσει με το όπλο του μπαμπά, μου πρόσφερε πολύτιμα στοιχεία, που στην συνέχεια θέλησα να τα μοιραστώ με τους θεατές.
Έχετε κοινά σημεία με την ηρωίδα σας την Τζέσυ; Και ποιες οι μεγάλες σας αντιθέσεις; Την αγάπησα την Τζέσυ. Και έτσι μου ανοίχτηκε ο δρόμος για να ψάξω και τα κοινά στοιχεία και τις αντιθέσεις. Τίποτα δεν σερβίρεται στο πιάτο. Χρειάζεται ανασκαφή. Κανένας χαρακτήρας δεν είναι όμοιος με τον άλλον. Σαν παράδειγμα αναφέρω, ότι η περιοριστική πεποίθηση της Τζέσυ»δεν είμαι ικανή για τίποτα, δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω» με βρίσκει εντελώς αντίθετη. Είχε όμως μεγάλο ενδιαφέρον για μένα να ψάξω τον λόγο που η Τζέσυ αισθάνεται έτσι.
Γιατί θα προτείνατε να παρακολουθήσει κάποιος την παράστασή σας; Γιατί θα του δοθεί ευκαιρία να μοιραστεί μαζί μας συναισθήματα σπάνια και πολύτιμα που στην συνέχεια θα μπορέσει να τα αξιοποιήσει.
Στην παρουσίαση του ρεπερτορίου του θεάτρου, αναφερθήκατε με μεγάλη τρυφερότητα στη Μαρία Σκούντζου, με την οποία συνεργάζεστε από ιδρύσεως του RADAR, προσφωνώντας την «μητέρα». Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με αυτήν την σπουδαία ηθοποιό. Μην ξεχνάτε ότι ήταν η μητέρα μου στην «Παρεξήγηση» για δυο χρόνια και τρίτη χρονιά φέτος στο «Καληνύχτα Μητέρα . Πράγματι αισθάνομαι μεγάλη τρυφερότητα για την Μαρία. Έχει κάτι πηγαίο, αυθεντικό και γνήσιο που σε αφοπλίζει. Εργαζόμαστε πολύ αρμονικά όταν ψάχνουμε τους ρόλους μας. Χωρίς να σημαίνει ότι στην αρμονία δεν υπάρχει και η σύγκρουση. Είναι μια ζωντανή σχέση. Πάντως ότι και να συμβαίνει, μας πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω. Μου διδάσκει πολλά η Μαρία. Νοιώθω τυχερή που την έχω κοντά μου.
Με τρεις λέξεις, πως θα χαρακτηρίζατε την παράσταση σας; Δύσκολη, αληθινή, λυτρωτική.
Πηγή: https://tetragwno.gr/prosopa/anastasia-papastathi-me-apasxolei-para-poly-o-logow-yparksis-se-otidipote-dimiourgo